Kijk eens achterom.
Helmond - In deze tijd van crisis en bezuiniging is het misschien interessant om eens achterom te kijken, want ‘in het verleden ligt het heden en in het nu wat komen gaat’, zoals vadertje Jacob Cats ons eeuwen geleden al voorhield.
Het verschijnsel van economische teruggang is niet nieuw. Plaatsen met textielindustrie zoals Geldrop en Helmond waren zeer crisisgevoelig. Met werkverschaffing, speciale collectes en verlotingen probeerden gemeentebesturen werkloosheid te bestrijden. Tijdens de crisis in de jaren dertig van de vorige eeuw gingen veel bedrijven over de kop. Op een gegeven moment zat veertig procent van de Helmondse beroepsbevolking zonder werk. Jeugdige werklozen werden door hun ouders overgehaald bij de Nationale R.K. Commissie voor Jeugdwerkloozenzorg te gaan. De Socialistische Beweging was uit den boze, de pastoor dreigde dan met de hel. Een jongen van vijftien jaar kreeg van de Katholieke Bond een zesweekse uitkering van fl. 1,80 per week. Daarna stopte de steun. Alleen gehuwden konden langer in de steun blijven. Als hij lid was van de Bond ontving een huisvader dertien weken steun à f. 11,80 per week. Als deze verlaagd werd, klaagde die natuurlijk, maar openlijke protesten blijven uit. Dat zat niet in de aard van de Noord-Brabander. Liever probeerde hij zwart wat bij te verdienen. Na de periode van steun wachtte de werkverschaffing. Men werd tewerkgesteld bij grote publieke projecten zoals de wegenbouw, ontginningen in de Peel en de Kempen en parkaanleg, waarvan het Stadswandelpark en de IJzeren Man voorbeelden zijn. Beloning volgde in de vorm van bonnen die in winkels konden worden ingeruild voor levensmiddelen. De ene crisis is de andere niet. De huidige lijkt maar niet te bedwingen, desalniettemin gaat het nieuwste model mobiele telefoon, aanschafprijs ettelijke honderden euro, alsof het zoete broodjes zijn over de toonbank.
