Venetië aan de Dommel

U kent die beelden wel. Geregeld loopt daar de stad onder water, waardoor die enkel nog te bezoeken is via haastig opgeworpen vlonders en loopplanken. Onze foto is echter geen opname van de Strada Nuova, neen, het betreft hier ons eigen Stratumseind! In de eerste week van het jaar 1926 had het zuiden van ons land te maken met grote overstromingen als gevolg van de hoge waterstand in de rivieren. Grote delen van Eindhoven kwamen onder water te staan. Aan het Stratumseind was de strijd tegen het water al snel verloren. De winkels werden ontruimd, en van veel panden stonden de deuren gewoon open, “als een bewijs dat men moedeloos den strijd heeft opgegeven en het water nu maar ongehinderd laat binnen plassen”.

Anderen hadden meer succes in hun strijd tegen het water. In de fabrieken van Mignot & de Block werd dag en nacht doorgewerkt. Door het aanleggen van miniatuurdijkjes, door aanhoudend waterscheppen en pompen kreeg men het voor elkaar om de fabriek nagenoeg droog te houden. Zoals altijd werd er weer druk gespeculeerd over de schuldvraag. Zo zou de doorlaat van de spoorbrug en een enige tijd daarvoor gebouwde brug bij Kouwenhoven te gering zijn. Ook werden er vraagtekens gezet bij duikers die lagen ter hoogte van de panden van de heren Kerssemakers, Hegener en Redelé. Van alle tijden is het dus dat de mens niet kan berusten in hetgeen de natuur ons aandoet; iemand moest dit toch op zijn geweten hebben. Dat driekwart van Brabant en Limburg op dat moment onder water stond was men voor het gemak even vergeten. Gelukkig begon het water na een week weer te zakken en snel keek men al weer uit naar de geneugten van de naderende zomer. En waarschijnlijk vroeg men zich die hele zomer weer af wie nu  toch weer verantwoordelijk gesteld kon worden voor het uitblijven van zonneschijn.