Van der Foelartstraat
De sociale woningbouw in Helmond in de jaren twintig voldeed toentertijd volledig aan de eisen die gesteld werden en was een voorbeeld van hoe het moest. De trotse stad gaf zelfs een brochure in drie talen uit om internationaal te laten zien hoe geweldig er in Helmond gebouwd werd. In 1921 kreeg een van die nieuwe straten de naam Van der Foelaartstraat. Dat was een foute naam. De persoon waarnaar de straat genoemd was heette Jan Jacob van der Foelart. In 1957 werd de straatnaam gecorrigeerd.
Jan Jacob van der Foelart werd op 10 juli 1770 geboren in Goirle. In 1798 werd hij in Helmond aangesteld als stadssecretaris. In 1803 werd hij toegelaten tot het ambt van notaris, een ambt dat hij sindsdien in Helmond uitoefende. Maar daarnaast was hij op andere manieren actief in de stad. In 1814 werd hij burgemeester van Helmond. Hij bleef dat tot zijn dood in 1832.
De huizen in de Van der Foelartstraat, die loopt tussen de Karel Raijmakersstraat en de Van Liemptstraat, werden gebouwd door woningbouwvereniging De Hoop. De straat is maar kort. Onderstaande foto toont alle huizen aan de rechterkant, gezien vanaf de Karel Raijmakersstraat. Het huis helemaal rechts staat in de laatste straat. De huizen werden ontworpen door architect L. de Vries. Een man die je in die jaren vaak tegenkomt. Hij bouwde niet alleen voor de woningbouwverenigingen, maar ontwierp ook veel scholen en villa’s. De huizen maakten onderdeel uit van een complex van 72 woningen, die staan aan de Van Brusselstraat, Van den Dungenstraat, Van Hoeckstraat, Wolfstraat en uiteraard aan de Van der Foelartstraat. De huizen werden gebouwd door de aannemer Van Drenth en Van Westrenen in Zaltbommel. Op 21 juli 1922 werd het bouwen aan die firma gegund en in februari 1923 konden de eerste bewoners de woningen betrekken tegen een huur van f 4,90.
Lambert de Vries ontwierp alle woningen in de eerste periode van Woningbouwvereniging De Hoop tot de 2e wereldoorlog op het eerste complex na. Dat had te maken met wat de “Architectenkwestie” werd genoemd. Drie architecten waren uitgenodigd om het eerste complex te ontwerpen. Hoewel er in het bestuur van De Hoop een voorkeur was voor het werk van De Vries, mocht hij zijn naam niet verbinden aan de eerste serie woningen. In zijn boek Hoop ging in vervulling vertelt Paul Kuypers dat het vooral de provinciale adviseur van bouwzaken was, die de aanwijzing van De Vries tegenhield. Deze adviseur vond de ontwerpen van De Vries te revolutionair. Uiteraard was het bestuur van De Hoop vrij in het kiezen van de architect, maar de adviseur kon bouwplannen heel lang tegenhouden als iets hem niet zinde. Vanaf het tweede complex liet het bestuur zich niet meer de les lezen en werd De Vries alsnog de vaste architect van De Hoop.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
.400_100x144.jpg)
