Terug naar toen: gedicht in beton, beeld en geluid 60 jaar

Staalplastiek van Le Corbusier, dat in 1958 onderdeel was van het Philipspaviljoen op de Wereldtentoonstelling, voor het Philipsgebouw aan de Mathildelaan in 1994. Fotopersbureau van de Meulenhof, Jurriaan Balke | Beeldcollectie RHCe

De wereldtentoonstelling Expo 1958 gehouden in Brussel van april tot en met oktober 1958 stond geheel in het teken van vrijheid en vooruitgang. 44 Landen waren er vertegenwoordigd en natuurlijk was Nederland daar ook bij. Zo ook Neerlands trots, de N.V. Philips. Wie de verwachting had dat het bedrijf er zijn nieuwste producten zou uitstallen kwam bedrogen uit.

De president-directeur legde uit waarom: hun producten waren het hele jaar door al te zien tijdens alle mogelijke jaarbeurzen. De Expo bood juist de gelegenheid om een unieke presentatie neer te zetten; een die de ontwikkeling van de mensheid verbeelde in een gesamtkunstwerk.
Voor dit project werd de Franse kunstenaar Le Corbusier gevraagd die als voorwaarde stelde dat hij zelf mocht beslissen met wij hij zou samenwerken. Le Corbusier ontwierp samen met Yannis Xenakis een tent-achtige constructie die opgetrokken was uit dunne platen beton. Componist Edgard Varèse verzorgde de klankbeelden, een symfonie van apengeluiden, hamerslagen, gillende sirenes en heel veel meer. De begeleidende diashow, geprojecteerd op de binnenmuren van het paviljoen toonde primitieve maskers van godheden, Griekse tempels en moderne gebouwen, beelden van concentratiekamp Bergen-Belsen, geraamtes en meer beelden die prima zouden passen in een nachtmerrie. De Poème électronique was geen makkelijke kost voor de bezoeker. ‘Het is uitermate moeilijk om van deze aanstormende indrukken onmiddellijk een beeld te krijgen van wat de kunstenaars hebben bedoeld’, aldus een verslaggever van de krant. Al enkele jaren wordt geprobeerd om een replica van dit Philipspaviljoen een plek te geven in Eindhoven, vooralsnog zonder succes.