Rikkers, toepers en katters
‘…In’t Gruun koffiehuis,Ge kunt er de rook bekant snije,Ge hangt er zo lui en lekker an’t buffet,En vat er ‘ne pilsje of ‘ne klaore,En dan wordt er sterreke koffie gezet…’
Aldus officieus stadsdichter Lodewijk van Woensel. Een stad is altijd in beweging maar er zijn maar weinig straten die in de loop van de tijd zo van karakter veranderd zijn als de Ten Hagestraat. De bouw van Het Catharinahuis en het nieuwe Dynamo voegen hieraan een nieuw hoofdstuk toe. Op de hoek Smalle Haven-Ten Hagestraat lag tot januari 1962 het etablissement het Groen Koffiehuis. Het Groen Koffiehuis was tot de sluiting een bolwerk van gezelligheid, waar de echte oude Eindhovenaren een schuilplaats hadden voor de onstuimige veranderingen van de nieuwe tijd. Daar vonden ze de sfeer van vroeger, daar troffen ze de mensen die mee konden praten over de tijd dat Eindhoven nog knus en overzichtelijk was. Daar werd onder het kaartspelen de gemeentepolitiek besproken. Ook toen deugde daar natuurlijk weinig van.
Al omstreeks 1830 stond er in de Ten Hagestraat een Groen Koffiehuis. Of de naam afgeleid was van de toen nog lommerrijke omgeving, met veel bomen en gras net buiten het centrum, is onzeker. Daar de naam ook elders bekend is (o.a. in Geldrop) lijkt de afleiding van de naam van de groene kleur van de gelagkamer een betere suggestie.
De laatste uitbater, Jan de Turck, opende na de sluiting in 1962 een gloednieuw en modern café-restaurant onder dezelfde naam een eindje verderop in de Kerkstraat. Tevergeefs. De sfeer van de uitgesleten drempel, een piepende krakende dubbele deur en een bruin gerookt plafond is niet te vervangen door die van chroom en formica. De tijd van koffiehuizen was voorbij.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven..
