De ijscokar
De ijscowagen die helemaal van hout was, draagt de prachtige naam “De Ware Jacob”. Zouden er veel Helmondse meisjes zijn die hun Ware Jacob gevonden hebben onder het genot van een ijsje uit de Wolfstraat?
De kar was namelijk eigendom van Huibert Donkers die rechts naast de kar staat. De foto is genomen voor diens groente- en fruitwinkel in de Wolfstraat. Over de identiteit van de ijscoman met zijn witte jasje aan doen verschillende verhalen de ronde. Het zou Hendrikus Petrus Lammers kunnen zijn, maar ook Sjef Grootjen.
In het bevolkingsregister en de woningkaarten is te vinden dat Hubertus Maria Donkers een vishandelaar is. Vishandelaren hebben uiteraard ijs nodig voor de koeling van hun producten. Daarbij past wel dat hij als nevenactiviteit een ijscokar heeft. Ik vind echter nergens vermeld dat hij ook een groente- en fruitwinkel heeft. Hubertus Maria Donkers is in het begin van de twintigste eeuw weduwnaar geworden, toen hij nog maar amper dertig jaar was. Daarna woont hij op veel adressen, maar slechts hele korte periodes in de Wolfstraat. Vanaf 14 juli 1927 woonde hij op nummer 24. Dat nummer is daarna vervallen, omdat het samen met nummer 22 één pand is geworden.
De figuur helemaal links met hoed en sigaar zou Jacques Mansvelders sr. zijn. Zijn zoontje Wim staat achter de linkse glimmend gepoetste koperen deksel. De familie Mansvelders woonde in de Wolfstraat op nummer 116. Jacques is overleden op 25 augustus 1928 bij een ongeluk in de fabriek van Van Thiel in Helmond. Hij was toen pas 32 jaar. De man links op de foto is veel te oud. Maar hij en de jongere man er naast hebben wel dezelfde gelaatstrekken. Het lijkt me dan ook logischer dat de tweede man van links Jacques Mansvelders is en dat de meest linkse man zijn vader Willem is. Die werd geboren in 1865 en was in 1928 derhalve 63 jaar. Die leeftijd past beter bij de man op de foto. De foto moet uiteraard genomen zijn voor het overlijden van Jacques. Gezien het feit dat ook Huibert Donkers in die tijd in de Wolfstraat woonde, lijkt het logisch dat de foto genomen is in de zomer van 1927 of 1928.
Aan de fraaie lampen te zien werd de ijscokar ook wel eens ’s avonds gebruikt. De kwaliteit van het ijs werd gegarandeerd. Dat valt tenminste af te leiden van de slogan op de voorkant van de luifel die luidt: “IJs met vanille mag scheikundig onderzocht” En hoeveel was je dan wel niet kwijt voor zo’n lekker vanilleijsje? Dat valt te lezen op de lat achterin de kar. Er zijn ijsjes van 2, 3, 5 en 10 cent.
Publicatie van bovenstaand verhaal leidde tot enkele reacties.Een kleindochter van Hendrikus Petrus Lammers heeft gereageerd. Zij wist met zekerheid dat de man met de witte jas haar grootvader is. Hij was ook weer familie van de eigenaar van de kar Huibert Donkers. De heer Lammers moest oom zeggen tegen de heer Donkers.Het jongetje achter het koperen deksel van het vat met ijs is inderdaad Wilhelmus Cornelis Mansvelders die geboren werd op 9 november 1920 in Helmond. Zijn opa staat helemaal links op de foto. De man er naast is niet de vader van de kleine Wim, maar een onbekende. Een nazaat van de Mansvelders heeft opa en kleinzoon op de foto herkend. Collectie Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
