Pensionaat voor Jonge Heeren Eikenburg

In 1894 kwam het landgoed Eikenburg in handen van de Broeders van Liefde. Oorspronkelijk heette het buiten de Heihoef. Door de Broeders van Liefde werd deze naam in 1898 veranderd in Eikenburg. Wie denkt dat naamsveranderingen om het imago op te vijzelen iets van grote multinationals uit de laatste decennia is, heeft het bij het verkeerde eind.

Op Heihoef hadden de Broeders een aantal keren gemerkt dat hun pensionaat voor kinderen van gegoede ouders werd verward met een inrichting in het Limburgse Heibloem. Deze inrichting voor verwaarloosde kinderen stond bekend als een tuchtinrichting. Voor het keurige pensionaat Heihoef was het niet prettig om met dit opvoedingsgesticht verward te worden, alhoewel ook de Broeders overtuigd waren van het nut van de Limburgse inrichting. “Hoogst nuttig aan de maatschappij en verdient ongetwijfeld alle lof”, zo luidde hun oordeel. Tijdens een feestje, onder het genot van een glas wijn, geïnspireerd door de vele eikenbomen op het landgoed en het gegeven dat het huis een oud kasteel was, kwamen de Broeders tot de naam Eikenburg.

Het deftige karakter van het pensionaat kwam niet alleen tot uitdrukking in een nieuwe naam en een prachtige locatie. Zo was de voertaal op het pensionaat Frans. Jongens die stiekem Nederlands spraken, werden gerapporteerd. Aan tafel gold een streng protocol: “bezie de spijzen niet nieuwsgierig en laat niet merken dat zij u aanstaan”. Hetzelfde protocol schreef voor dat vrouwen niet toegelaten werden. Zij mochten letterlijk niet verder dan de voordeur.

In 1979 vreesden de Broeders opnieuw voor de gekoesterde reputatie. Ouders die regelmatig in het buitenland verbleven, wilden niet alleen hun zonen maar ook hun dochters onderbrengen op het pensionaat. Dit verzoek stuitte op verzet van de broeders. Affaires en ander losbandig gedrag zouden de goede naam van Eikenburg bezoedelen. Hun vrees bleek ongegrond. Door de komst van de meisjes werd de sfeer op het pensionaat opener en gezelliger. Een voorbeeld hiervan was de wekelijkse dansles.

Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.