Van gasthuis naar Binnenziekenhuis
Met de komst van vier Zusters van Liefde uit Tilburg naar Eindhoven in 1843 en de stichting van een gasthuis aan de Achterstraat werd de basis gelegd voor het eerste ziekenhuis in Eindhoven. De omliggende dorpen kenden ook gasthuizen en liefdegestichten, zoals aan de Gasthuisstraat in Stratum, de Hoogstraat in Gestel, aan de Kloosterdreef in Woensel en aan de Tongelresestraat in Tongelre. In al deze gasthuizen werden veelal arme zieken en bejaarden verzorgd. Dergelijke gasthuizen waren lange tijd niet meer dan voorportalen van de dood. De kans dat een gasthuis levend, laat staan in goede gezondheid, verlaten kon worden was gering. Wie kon, vermeed het en liet zich thuis verzorgen.
Het gasthuis aan de Achterstraat leek begin twintigste eeuw in vergelijking met de andere nog het meest op een ziekenhuis. Er werkten tien zusters die ongeveer vijftig patiënten verzorgden. Er was een aparte mannen- en vrouwenafdeling en een apart gebouwtje voor de behandeling van patiënten met besmettelijke ziekten. Er was tevens een kleine operatiekamer waar huisartsen kleine ingrepen verrichtten. Voor specialistische hulp moest men echter naar het Groot Ziekengasthuis in Den Bosch of naar het Sint Elisabethgasthuis in Tilburg. In de jaren twintig werden de voorzieningen belangrijk uitgebreid met onder meer een bestralingslokaal, een verloskundige afdeling, enkele klassekamers en een modderbad. Het aantal bedden groeide naar 190. In plaats van twee huisartsen werkten er nu drie specialisten en twee arts-assistenten bijgestaan door zusters. In 1932 kreeg het ziekenhuis de naam die nog veel Eindhovenaren kennen: het Binnenziekenhuis.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
