De tweede H. Hartkerk
De eerste H. Hartkerk in de Veestraat, een prachtig gebouw naar ontwerp van de beroemde architect Cuijpers, werd eind 1956, begin 1957 gesloopt. De toren verdween al in 1952, nadat in het hout boktor was geconstateerd. Hoewel die boktor door veel Helmonders als smoes werd gezien, werd de toren en enkele jaren later de kerk gesloopt.
De parochianen van de H. Hart konden toen al naar de nieuwe kerk aan de Bindersestraat achter de huizen met de namen “De Tien Geboden” en “De Vier Uitersten”. De eerste spade ging 17 oktober 1953 de grond in. Op 20 augustus 1955 kon de nieuwe kerk in gebruik worden genomen. Op die zaterdagavond trokken de parochianen van de kerk in de Veestraat naar die in de Bindersestraat. Zij werden vooraf gegaan door tamboers, paters Kapucijnen die de altaarbenodigdheden droegen, bruidjes, misdienaars en onder een baldakijn deken Van Haaren die de monstrans droeg.
De parochianen zongen tijdens het verlaten van de kerk: “Wij gaan vanuit dit oude naar ’t nieuwe bedehuis. Zo gaan wij van deze aarde naar ’t eeuwig hemelhuis”.
Op 10 juni 1956 werd het gebouw door bisschop Mutsaerts van ’s-Hertogenbosch plechtig geconsacreerd. Ook dit gebouw, een ontwerp van de architecten H. van de Valk uit Vught, was zeer fraai. En niet alleen dat. De kerk was groot. Aan de rand van het centrum, gebouwd, moest de kerk ruimte bieden aan de vele katholieken die woonden aan die zijde van de zich uitbreidende stad. Maar liefst 1200 personen kon de kerk herbergen. Maar net als zijn voorganger, stond dit gebouw wel in het teken van, maar was het niet bestemd voor de eeuwigheid.
De oude H. Hartkerk had het ongeveer 55 jaar uitgehouden. De nieuwe verdween al na een kleine 27 jaar. Op 31 januari 1982 werd de laatste dienst gehouden in de kerk. De grond was verkocht aan Huize Den Herd om daar te bouwen. Voorwaarde bij verkoop was dat de grond zonder bebouwing zou worden opgeleverd. In de maanden maart en april van hetzelfde jaar volgde sloop. Toch is er een verschil tussen de oude en nieuwe H. Hartkerk. Sloopte men bij de oude kerk eerst de toren en daarna pas de kerk, bij de nieuwe kerk was nog enige tijd sprake van sloop van de kerk en behoud van de toren. Toen dat financieel niet haalbaar bleek, werd de toren alsnog gesloopt.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
