Beplanting van het grafeiland in de Warande

Vanaf dat moment werden leden van de familie Wesselman begraven op het grafeiland in de Warande. De eerste tijd gebeurde dat in aparte graven, maar in 1860 werd een grafkelder aangelegd. De eerste die daarin werd bijgezet was Emelia de Beaufort, die op 9 februari 1865 overleed. Zij was de echtgenote van Adriaan Pieter Wesselman van Helmond. Toen Adriaan Pieter in 1880 overleed, werd hij naast zijn vrouw bijgezet.

Toen de grafkelder in 1860 werd gebouwd, werd ook een ontwerp gemaakt voor de beplanting van het eiland en de omgeving. Op de begraafplaats zelf bleef de beplanting beperkt tot een treuresp, twee treurpopulieren, twee treuressen, een treurbeuk, twee treuracacia’s, een treurlinde en twee cipressen. De beplanting in de omgeving was veel gevarieerder. Er werden perken aangelegd in verschillende vormen met lagere struiken en planten als rododendrons, azalea’s, rozen, kamperfoelies, kornoeljes en viburnums. Langs de perken stonden weer andere soorten lagere planten. Er staan soorten vermeld als de amygdalus pumila (zoete amandel) tot de calycanthus floridus (aardbeienboom). Buiten de perken kwamen een nog grotere variatie aan bomen en struiken. Zwarte beuken, gouden regens, een tulpenboom, rode, gele en goudgerande kastanjes, maar ook een jeneverbes. In totaal staan een kleine 800 planten, struiken en bomen op een lijst die in het archief van de familie Wesselman zit.

Uit de beginperiode hebben we geen foto’s. We weten daarom niet hoe de omgeving van het grafeiland er kort na 1860 uitzag. Wel zijn er later veel foto’s van gemaakt, die vaak werden uitgegeven als prentbriefkaart. Van de vele lagere struiken is dan weinig meer te zien.

Het grafeiland van de familie Wesselman van Helmond in de Warande in Helmond in 1931. Fotograaf onbekend.