Jonge monniken in de middeleeuwen

In de middeleeuwen konden nog maar weinig mensen lezen, laat staan schrijven. En wie dat wel kon was meestal geestelijke: monnik in een klooster, pastoor of zelfs bisschop. Daarom waren er bij veel kloosters kloosterscholen, waar jongens die later in het klooster wilden, konden leren lezen en schrijven. Behalve dat leerden ze er vooral zingen en het opzeggen van gebeden. Omdat veel kloosters centra van geleerdheid waren, leerden veel monniken ook Latijn, de geleerdentaal van toen, en gingen naar de universiteit om theologie, filosofie of rechten te studeren. Later in de middeleeuwen, in de veertiende eeuw, kwamen er ook in de steden scholen, waar slimme kinderen uit de burgerij naar toe konden. Pas in de vijftiende eeuw gebeurde dit ook in de dorpen. Die stads- en dorpsscholen waren steeds verbonden met de parochiekerk en het onderwijs werd er gegeven door de koster of door een priester. Het spreekt vanzelf dat ook dit onderwijs erg religieus was. De lesstof bestond uit het leren van gebeden, zingen van kerkelijke liederen en een beetje lezen.

Middeleeuwse school in Padua.

Bronvermelding: Scala, Antella.