Voor deugdzame en brave menschen
Voor grote eucharistische manifestaties in het katholicisme moeten we terug naar de tijd van het “rijke roomse leven”, een term waarmee katholieke uitingen tussen 1860 en 1960 werden aangeduid.
De Nederlandse bisschoppen wilden graag dat er in ieder bisdom elk jaar een eucharistisch dag werd gehouden. Die dag was bedoeld om de katholieken te doordringen van het belang van het veelvuldig ter communie gaan. Op 21 juni 1931 werd die dag voor het dekenaat Helmond georganiseerd door en in de Helmondse Sint Jozefparochie. Er werd op aangedrongen zoveel mogelijk dagelijks de communie te ontvangen; niet alleen bij slechte mensen om hen deugdzaam te maken, maar ook bij “kloosterlingen of deugdzame en brave menschen, vooral meisjes en vrouwen” om deugdzaam te blijven. Dat is tenminste wat een geestelijke in de krant er over schrijft. Al weken te voren was de eucharistische dag in Helmond aangekondigd, zowel in de kerken als ook in de krant. Die week daarvoor was al feestelijk gestart met de viering van het zilveren priesterjubileum van pastoor van Leeuwen op 14 juni en de kerkconsecratie van de Sint Jozefkerk op 15 juni door monseigneur Diepen, bisschop van ’s-Hertogenbosch.
Die zondagmorgen marcheerden honderden kinderen onder leiding van hun onderwijzend personeel naar de Bakelsedijk. Het weiland van landbouwer A. van den Hurk was tot processieterrein omgetoverd. Op het feestterrein waren door de gebroeders Gruijters met Philipsapparaten geluidsversterkers aangebracht die goed voldeden en bij de predicaties onmisbaar bleken. Om acht uur werd daar in de open lucht door de deken een mis opgedragen. Na de mis hield hij nog een toespraak voor de jonge toehoorders. Om half elf werd in de Sint Jozefkerk de “Missa Papae Marcelli” van da Palestrina uitgevoerd door het mannenkoor en het knapenkoor, de latere Sint Jozefzangertjes. Een voor koren bijzonder moeilijke mis; onder leiding van Theo Driessen kwamen ze toch tot een goed resultaat. ’s Avonds werd er een Sacramentsprocessie gehouden rond de Sint Jozefkerk. De gelovigen werden opgeroepen met die processie mee te doen of om die te komen bekijken.
De processie was een afwisseling van groepen met vaandels en banieren en weerspiegelde het rijke roomse leven. Zo’n uitbundige huldebetoon was natuurlijk mooi, maar knielende en biddende mensen zouden de diepste indruk maken. Het publiek werd dan ook vooraf gevraagd absoluut te zwijgen en op het moment dat het H. Sacrament voorbij werd gedragen te knielen. Alle “jongens, jongelingen en mannen” werd gevraagd uit eerbied het hoofd te ontbloten en zich driemaal rouwmoedig op de borst te kloppen. Om half zes vond de opstelling van de groepen plaats op het processieterrein. Ver voor die tijd stroomden deelnemers en kijklustigen naar de Bakelsedijk, tot in de tuintjes van de huizen in de Wezelstraat stonden de mensen. Het opstellen van een processie met 116 nummers kostte enige tijd. Verschillende groepen van andere parochies en ook van buiten de stad waren aanwezig. Nadat de stoet was teruggekeerd, sprak professor van Grinsven en de deken de toehoorders toe en spoorden hen aan dagelijks de mis bij te wonen. Na de zang van het gemengd koor onder leiding van Theo Driessen gaf de deken de aanwezigen de zegen. De processie trok vervolgens naar de kerk waar het ritueel van zang en zegen nog eens werd herhaald.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
