Het Speulheuske

 Vroeger was dit allemaal landelijk gebied. De straat en het huidige verzorgingstehuis hebben hun naam ontleend aan de eeuwenoude boerderij De Pannehoeve, die eeuwenlang in het bezit was van het klooster Binderen. In de achttiende eeuw vallen de bezittingen van Binderen uit elkaar. In 1762 koopt Diederick Huijgens alle Helmondse goederen van Binderen, waaronder de Pannehoeve. Twee jaar later wordt op de goederen beslag gelegd omdat de kooppenningen nog niet betaald zijn. Veel van de goederen worden daarna verkocht om schulden te betalen. De Pannehoeve komt in handen van de stadssecretaris en notaris van Helmond Pieter de Leeuw. Die laat op de gronden die bij de Pannehoeve horen in de jaren tussen 1777 en 1786 een jachthuisje bouwen. Dat huisje wordt het Speulheuske genoemd. 

In deze eeuw werd het Speulheuske nog bewoond. Op 16 mei 1923 trok landarbeider Vermeulen vanuit Bakel in het huisje. Hij woonde er slechts een korte periode. Na die tijd zijn er steeds mensen die voor korte of langere tijd in het Speulheuske verblijf houden. De laatste bewoner trekt er op 9 september 1948 uit. Het is een tijd van grote woningnood. Daarna staat het huisje er lange tijd zeer vervallen bij. Velen in Helmond willen het gebouwtje behouden, maar in de nacht van 19 op 20 mei 1967 wordt het Speulheuske voor een groot deel verwoest door, wat in de krant heet, baldadige jeugd. De gemeente besluit dat het te gevaarlijk is om het restant te laten staan en op 24 mei gaat de boel tegen de vlakte. 

Het Speulheuske staat dan al niet meer zo vrij in het buitengebied. De stad rukt op. Dat is op deze foto goed te zien. Op de achtergrond zijn de in aanbouw zijnde huizen aan de Paulus Potterlaan te zien. Volgens de beschrijving die bij de foto zit, zou de opname gemaakt zijn in 1963. De eerste huizen in de Paulus Potterlaan worden betrokken op 30 juni 1965. De huizen op de foto zijn al helemaal onder dak. Vermoedelijk is de foto dan ook later gemaakt, in de winter van 1964-1965. 

Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.