Omme t’huijs te comen opt middaghmael

Zij hadden wel een kerk, maar daar mochten geen dopen en ook geen huwelijkssluitingen worden verricht. 

In 1419 is er sprake van de altaren van de H. Maria en de H. Hubertus in de kapel van Liessel. Rector Arnoldus de Stakenborch droeg tot zijn overlijden in 1441 dagelijks de mis op. Na de Vrede van Munster in 1648 werd de kapel onttrokken aan de katholieke eredienst. Omdat er geen protestanten waren in Liessel stond de kapel leeg en werd er in 1699 besloten het schip in te richten tot school. Het onderhoud aan het gebouw liet te wensen over. Diverse keren richtten de inwoners van Liessel zich tot de Raad van State om de inkomsten zoals die vóór 1648 aan de kapel toekwamen weer voor het onderhoud te mogen gebruiken. Omdat er in 1728 sprake is van een mogelijke afbraak van de kapel stellen de regenten van Liessel een stuk op met argumenten waarom de kapel niet afgebroken mag worden. Vooral de toren met de klokken en het uurwerk blijft voor de Liesselse mensen belangrijk. De klokken werden gebruikt bij het luiden voor de doden. Het uurwerk was belangrijk voor de arbeiders op het land “om op haere uere te passen, omme t’huijs te comen opt middaghmael”. In tijden van oorlog diende de kapel als schuilplaats voor de dorpelingen met hun meubelen en vee.

De kerkhofmuur was ingestort waardoor de nieuw geplante boompjes dreigden vertrapt te worden door de koeien die dagelijks daar twee keer langs kwamen om in de Peel te worden geweid. Die van Liessel willen die kerkhofmuur wel opmetselen als ze daarvoor in de plaats het recht zouden krijgen het kerkhof te beplanten en het hout te mogen gebruiken. In 1799 komt de kapel weer in handen van de katholieken. In 1830 werd de kapel op de toren na afgebroken en werden de fundamenten gelegd voor een nieuwe kerk. Daar werd op 25 november 1832 de eerste mis gelezen. Die kerk met de toren werden in 1903 gesloopt.