Trouwen in de Middeleeuwen

Het leek lang vanzelfsprekend: een jongen en een meisje worden verliefd en gaan trouwen. Zij sluiten eerst een kerkelijk huwelijk bij de pastoor of de dominee, daarna nog een keer voor de wet en leven nog lang en gelukkig met elkaar. Wij, in de 21ste eeuw, weten dat dit vandaag de dag helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Maar ook vroeger was het dat niet. Zo was in de Middeleeuwen het huwelijk nog lang uitsluitend een zaak tussen de ouders van de bruid en de bruidegom. Zij sloten een overeenkomst, die bezegeld werd met een gift door de ouders van de bruidegom aan die van de bruid, bestaande uit land en goederen. Na de bruiloft werd het bruidspaar vervolgens ceremonieel begeleid naar het huwelijksbed. Pas het 'consumeren' van het huwelijk, de geslachtsgemeenschap, maakte dat het paar erkend werd door de familie als man en vrouw. De Kerk speelde in het hele verhaal nog geen rol. Dat kwam pas in de loop van de 13de, 14de eeuw, toen de Kerk steeds strengere eisen stelde om het door Christus ingestelde sacrament van het huwelijk te kunnen sluiten.

Miniatuur uit begin 14de eeuw, waarin een priester het huwelijk van een paar, dat staat gebukt onder een doek, inzegent

Bronvermelding: Londen, National Gallery