Geen houten schoorsteen voor wethouder Ebben

Het pand waarin modelmakerij Nederveen aan de Kanaaldijk 25 in Helmond gehuisvest was, werd gebouwd door en voor aannemer Lambertus Paaps.

Achterkleinzoon Cees Paaps weet daar nog een mooie anekdote over te vertellen. Zijn overgrootvader kwam uit Veghel en wilde graag vanuit zijn nieuwe huis in Helmond zicht hebben op de schepen in het kanaal. Door het maken van een smal zijraam kon hij de boten uit de richting van Veghel aan zien komen. Daarvoor moest het huis wel iets voor de rooilijn worden gebouwd. Toen het huis bijna onder de pannen was, constateerde de gemeenteopzichter deze overtreding en wilde hij dat er een stuk werd afgebroken. Paaps weigerde dat en zei: ”doe het zelf maar”. Toen de gemeentearbeiders op de steiger klommen, haalde Paaps een zaag uit zijn werkplaats en begon aan de steigerpalen te zagen. In een mum van tijd waren de arbeiders beneden en werd er niets meer van de gemeente vernomen.

Lambertus Paaps overleed in 1915; het smalle huis werd verhuurd. Zoon Cornelis Paaps bewoonde nummer 27. Hij had maar één zoon en dat viel op tussen de kinderrijke gezinnen van de buren: de families Wabnitz van nummer 23 en Ebben van nummer 21 hadden ieder elf kinderen. Maar met de kinderen van Wabnitz mocht je als katholieke jongen niet spelen want zij waren protestant en dat vond deken Rath niet goed. Verversbaas Robert Wabnitz was net als de familie Malsch vanuit Barmen in Duitsland naar Helmond gekomen. Deze families zullen elkaar daarom ongetwijfeld hebben gekend. Het kan geen toeval zijn dat de bouwer van huisnummer 23, Friedrich Willem Malsch in Barmen geboren was. Robert Wabnitz zelf was geboortig van Silezië en kwam in 1906 naar Helmond.

Het huis op de hoek van de Trambrugweg en de Kanaaldijk werd gebouwd door Otto Malsch. Zijn broer Ernst Hugo Malsch was directeur van de cacaofabriek. Otto was technicus en later commissionair. Hij kocht het perceel van jonkheer Carel Frederik Wesselman van Helmond in 1898. Hoewel zowel de verkoper als de koper in Helmond woonde, werd die koop gesloten voor notaris Hockers in Someren. Dat laten passeren van akten voor notarissen in de regio deed jonkheer Wesselman wel vaker, waarschijnlijk om hen te vriend te houden. Net voor zijn vertrek naar Rotterdam verkocht Otto Malsch in 1903 het huis voor 14.000 gulden aan Leonardus Antonius Maria Raijmakers, een industrieel die woonde in Goch. Hij kwam in 1904 naar Helmond en bleef het huis bewonen tot zijn vertrek naar Geldrop. Hij verkocht het pand in 1917 aan Jacobus Johannes Ebben voor de prijs van 25.000 gulden. Een waardevermeerdering van 11.000 gulden in 15 jaar! Wel was de verkoper verplicht vóór de dag van aanvaarding “den houten schoorsteen in de middenkamer te vervangen door een marmeren schoorsteen, gelijk aan dien in de voorste kamer”.

De in Joure geboren Jacobus Johannes Ebben kwam in 1900 uit Haskerland naar Helmond en opende daar al snel een winkel op de hoek van de Markt en de Ameidestraat, waar hij aanvankelijk ook woonde. In de jaren dertig verhuisde hij naar Ameidestraat 18. Het huis aan de Kanaaldijk werd daarna verhuurd. Ebben was een van de grondleggers van de EDAH. In 1913 werd hij gekozen tot lid van de Helmondse gemeenteraad en werd hij ook wethouder. Die functie bleef hij tot 1946 bekleden.

Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.