In de ban van een mysterieuze ziekte

Een ziekte die was komen overwaaien uit Amerika en die met name homoseksuele mannen leek te treffen. Aids, een ziekte waartegen geen kruid of pil gewassen was. Eenieder die besmet raakte met het HIV-virus dat Aids veroorzaakte, wachtte een gruwelijke dood. De berichten in de krant en op televisie logen er dan ook niet om. We stonden aan de vooravond van een grote epidemie die ook in ons kikkerlandje vele slachtoffers zou gaan eisen. Medio 1987 was de schatting dat er in Noord-Brabant tussen de 5 à 10 personen aan Aids leden en dat er in 1990 ruim 70 Brabanders aan de ziekte zouden zijn overleden. Om over de verdere toekomst nog maar niet te spreken…

De angst zat er goed in. Tal van voorlichtingscampagnes informeerden het publiek over hoe besmetting met het virus te voorkomen. Veilig vrijen, dus altijd een condoom gebruiken. Voor drugsverslaafden gold dat ze geen spuiten met anderen moesten delen. Vanaf mei 1987 konden verslaafden gebruikte spuiten ’s middags inruilen voor nieuwe bij de Eindhovense GGD. Politie en brandweer lieten zich informeren over het nut van beschermende kleding bij fouilleringen. Ook de tandarts zag er voortaan anders uit, getooid met mondkapje en latex handschoenen. De Eindhovense herenkapper Van Rijsingen nam zo zijn eigen maatregelen. Hij steriliseerde zijn knip- en scheergerei in een speciaal aangeschaft kastje met ultra-violet licht. Philips werd ernstig in verlegenheid gebracht toen bekend werd dat eventuele sollicitanten met HIV werden afgewezen. Een storm van protest brak los waarna het concern zich haastte met het geven van uitleg. Niet de aard van de ziekte maar de korte levensverwachting en de daaruit voortvloeiende financiële implicaties waren doorslaggevend in de overwegingen geweest. Desalniettemin werd de controle op HIV en Aids gestopt, tijdelijk zogezegd. Philips was er dan ook zeker van dat in de toekomst alle bedrijven een dergelijke controle zouden invoeren. Inmiddels weten we beter. Hoewel niet te genezen ontwikkelt HIV zich in ons land niet langer als een moordenaar maar als een chronische ziekte.