Paterslaan (4)
In de negentiende eeuw was de omgeving van de Helmondse Paterslaan nog landelijk gebied. De Molenstraat was er al en ook de Smalstraat. In de Smalstraat stonden enkele grote boerderijen waar veel grond bij hoorde. Het verbindingsweggetje tussen de Molenstraat en de Smalstraat kreeg na de bouw van het Capucijnenklooster de naam Capucijnenstraat, maar werd in het begin van de twintigste eeuw officieel de naam Paterslaan. Op de hoek van de Smalstraat en de Paterslaan lag de boerderij van Swinkels. Even verderop aan de Smalstraat tussen Tiendstraat en Paterslaan lag de boerderij van Simon Sleegers.
Bij de boerderij van Sleegers hoorde het grootste deel van de grond die begrensd werd door de Molenstraat, Tiendstraat, Smalstraat en Paterslaan. Dit uiteraard op de grond na die direct aan de Molenstraat lag. Later werden deze gronden verdeeld tussen zijn kinderen: twee zonen en twee dochters. De ene dochter was getrouwd met Antonius Raijmakers en de andere dochter met Thedorus Kuijpers. De laatste kreeg uit het erfdeel van zijn schoonvader onder andere het stuk dat lag aan Paterslaan tussen de Molenstraat en de Sleegersdwarsstraat. Daar hoorde ook de grond bij die daarachter lag: de Sleegersdwarssteeg.
De namen van die twee straten tonen al aan dat de naamgeving te maken heeft met de eigendom van de grond en de huizen die erop stonden. Deze huizen werden allemaal gebouwd in de jaren negentig van de negentiende eeuw. Dit is een heel interessant fenomeen, dat eigenlijk best eens een groter onderzoek waard zou zijn. Het einde van de negentiende eeuw is de tijd van de industrialisatie. Veel steden werden in korte tijd enorm groot door de arbeiders die in de fabrieken werkten. Vaak waren de fabriekseigenaren ook eigenaar van de huizen waar hun arbeiders in woonden. Dat het ook anders kan is te zien aan de huizen in de Paterslaan, Tiendstraat, Sleegersdwarsstraat en Sleegersdwarssteeg. Hier is niet een fabrikant eigenaar van de huizen, maar een grote boer. Waarom ging zo iemand er toe over om zoveel huizen te bouwen en deze huizen in eigen bezit te houden en te exploiteren. Was het de landbouwcrisis aan het einde van de negentiende eeuw? Zoals gezegd, het is een nadere studie waard.
Veel van de huizen die Simon Sleegers neerzette, waren in de jaren zestig nog steeds in handen van zijn nazaten. Slechts enkele werden er verkocht, zoals Paterslaan 44 (zie
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
