Het Clarissenklooster.

Op de plaats van het oude noviciaat kwam een nieuw gebouw. Het voorste gedeelte bleef behouden zoals het was. Het oude slotgedeelte is zeer indrukwekkend, niet door de rijkdom die het gebouw kent, maar juist door de soberheid. De Clarissen kennen een streng teruggetrokken leven zonder enige luxe. En dat is nog te zien aan de inrichting. Daar is geen likje verf aan te pas gekomen. De houten deuren met houten grendels zijn ongelakt, maar ook de lange eettafels met houten banken. Door het langdurig schuren van het blanke hout, lijken het wel Franse tafels die jarenlang met chloor zijn behandeld. De wandtegels in de keuken passen daar precies bij. Ze zijn ecrukleurig met een klein bruin randje.

De eerste elf zusters Clarissen-Coletinen kwamen in 1900 naar Helmond. Omdat er nog geen klooster voor hen beschikbaar was, woonden ze de eerste jaren in arbeiderswoningen schuin tegenover de plaats waar het klooster zou verrijzen. In 1904 werd begonnen met de bouw van het klooster. De eerstesteenlegging werd gedaan door mevrouw Christina Prinzen-Schillemans, die met haar man Willem Prinzen geijverd had voor de bouw van het klooster en de bouw ook financieel ondersteunde. In maart 1905 konden de zusters het nieuwe klooster betrekken. De kloosterlingen die in het slotgedeelte woonden, hadden geen contact met de buitenwereld. Maar dat betekent niet dat de kloosterorde helemaal afgesloten was van de maatschappij. Twee buitenzusters gingen de stad in om eten op te halen en mensen brachten worsten naar Clara, om bij evenementen een regenloze dag af te smeken. Het gedeelte aan de straat was het terrein voor de buitenzusters en de zusters portier. Daar konden de Helmonders aanbellen bij nummer 74.

En dat is wat de jongens op de foto, ongeveer midden jaren 1950,  ook gedaan hebben. Het beeld is nog heel herkenbaar. Er is weinig veranderd. Alleen het glas-in-loodraam is vervangen. En er zal geen zuster portier meer opendoen. De Clarissen zijn al lang vertrokken. In het voorste gedeelte van het gebouw is nu Pension Clara gehuisvest.

Wij weten niet wat de jongens aanbieden aan zuster portier. De foto is er een uit een serie van drie en op een van de andere foto’s heeft het rechtse jongetje niet langer een envelop in zijn hand, maar een soort beeldje. Bovendien staat daar ook nog een tweede zuster op. Gaven ze de zusters iets en kregen ze daar ook weer iets voor terug? Of zaten in de grote boodschappentas verschillende zaken waar de zusters uit konden kiezen?

Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven