Terug naar toen; weeralarm
De kans op extreem weer neemt toe zeggen de klimatologen. Boosdoener is het veranderende klimaat. Veranderend klimaat of vette pech, Eindhoven heeft in het verleden het nodige voor de kiezen gehad.
Bijvoorbeeld in augustus 1939 toen een windhoos huishield in de omgeving van het Celsiusplein en de Newtonstraat in Woensel. De verwoesting was enorm. Daken, complete bovenverdiepingen zelfs, waren weggevaagd. Op de begane grond waren ruiten in diggelen. Alsof een bom was ingeslagen.
Twee dagen voor Kerst in 1954 was Eindhoven opnieuw de pineut. Zware windstoten voortgebracht door een zuidwester storm hadden het leeuwendeel van de grote etalageruiten op de Demer en in de Rechtestraat doen sneuvelen. De brandweer was de hele dag in touw met alle mogelijke middelen om te redden wat er te redden viel, maar ook om zwaar beschadigde schoorstenen te ontmantelen en dakpannen te ruimen om nog meer malheur te voorkomen. Ook televisiemasten hadden het zwaar te verduren gekregen, vele waren als luciferhoutjes geknakt en rijp voor de schroothoop. Ernstige persoonlijke ongelukken hadden zich hier gelukkig niet voorgedaan.
Elders in het land, waar de storm ook flink huisgehouden had, helaas wel. Op zee verdronken tientallen mensen door een gekapseisde reddingsboot. Maar al met al werd opgelucht ademgehaald. De watersnoodramp van 1953, nog kakelvers in het geheugen, was een ramp van ongekende omvang geweest, maar had op deze nog korte termijn gunstige gevolgen gehad. Om herhaling te voorkomen waren duizenden mensen aan de kust uit voorzorg geëvacueerd geweest. Leger, Rode Kruis, Rijkswaterstaat, dijklegers en andere hulpdiensten hadden zich samen en met succes tot het uiterste ingespannen om een nieuwe ramp te voorkomen.
