Onderduikers in bloem
Het was net voor de oorlog toen Willemien van der Steen-van Ginkel werkte bij de bakkerij van haar vader op de Zandstraat. Willemien ging altijd de boodschappen wegbrengen naar de klanten. Dat deed ze voor heel wat jaren met veel plezier. Maar toen de oorlog uitbrak werd het wat anders.
Er kwamen mensen die voor onderdak vroegen. Dat brengt natuurlijk risico mee maar toch boden ze onderduiking aan. Ze hadden geen schuilkelder dus moesten ze een andere verstopplek vinden. In de bakkerij stonden grote houten tonnen. Daar past wel een persoon in. Maar er waren er niet genoeg. En als de Duitsers zouden controleren en ze zouden in de tonnen kijken, dan was het ook foute boel.
Daarop hadden ze iets bedacht. Ze hadden een dubbele deksel gemaakt. Als je dus de deksel open deed zag je dus niks anders dan bloem, maar niet de hele ton zat dus vol met bloem. Onder een laagje bloem zat dus nog een deksel en daar onder zat dus de onderduiker. Nu op deze dag denk Willemien terug aan die tijd. Het was weliswaar geen mooie tijd, maar wel een mooie herinnering.
Niek Wullems
