Over Brouwhuis

Vanuit de stad liep een karrenspoor met daarnaast een zandpad naar het gehucht. Eeuwenlang leefden de mensen daar godsvruchtig op hun keuterboerderijtjes en baden er de rozenkrans onder hun strooien daken. Ze aten wat de aarde, de koe en het varken hun gaven en wat er over bleef, was voor de winter of werd verkocht in Helmond, Bakel of Deurne. Toen uw stukjesschrijver er in 1972 als aanstaand onderwijzer er werkte op de lagere school, was Brouwhuis geannexeerd door Helmond, maar nog steeds een dorp. Uw chroniqueur fietste vanuit de Molenstraat in Helmond het spoor over en volgde een stukje de Deurneseweg. Daarna kwam hij via de Bruhezerweg door de bossen en de velden in Brouwhuis. Er woonden geen keuterboeren meer.

Op de Peeleik stonden enkele belangrijke panden, maar er waren ook een paar straten met gewone woonhuizen. Er waren nog steeds boerderijen, maar men werkte er met grote machines die in loodsen stonden. Geen strooien dak meer te zien. Er was een kerk met een café er tegenover, precies zoals het hoort. Er was een winkel die alles had en natuurlijk een lagere school. Het leven was er rustig en overzichtelijk. In 1978, enkele jaren later, wordt Helmond groeistad. In de tien jaren die volgden kwamen er in Brouwhuis 3.000 nieuwe woningen bij en groeide het inwoneraantal met 10.000 bewoners. In de jaren 1980 werd een kanaalomleiding gegraven die ook langs Brouwhuis liep. Hoge nieuwbouw met een mooi uitzicht volgde, alsook een bedrijventerrein en sportvelden. Er verrees een winkelcentrum en er was een recreatiegebied. In 1990 was Brouwhuis in krap twintig jaar tijd een stadswijk geworden. Uw stukjesschrijver woont er intussen al jaren, maar denkt nog vaak terug aan de dag dat hij er voor het eerst kwam.