Feest met vuurwerk

Johannes kwam oorspronkelijk uit Aarle-Rixtel, terwijl Maria geboren was in Bakel. Na het huwelijk ging het paar inwonen bij moeder van Gestel, maar in 1888 vertrekken zij met hun gezin naar Aarle-Rixtel. In 1897 komen zij weer terug naar Helmond en gaan daar wonen in het Haagje.

De buurtcommissie was dagen in de weer geweest met de organisatie van het feest. Aan de Mierloseweg stond een schitterende ereboog. De straat was versierd met veel groen en voor hun huis op nummer 35 was een prieeltje geplaatst. ’s Morgens om 9 uur reden er elf auto’s voor waarin het bruidspaar met familie en feestcomité naar de Onze Lieve Vrouwekerk werd gebracht waar zoals gebruikelijk een mis werd gecelebreerd. Na een rit door de stad werd de rest van de dag doorgebracht in het Sint Janspatronaat tegenover hun huis. ’s Avonds kwam bijna half Helmond op de been, men hoefde maar te luisteren waar de muziek vandaan kwam om bij het patronaat uit te komen. Honderden belangstellenden verdrongen zich in de straat. Eerst verscheen de fanfare van het Antoniuspatronaat, gevolgd door Phileutonia en het Helmonds Muziekcorps. Het Helmonds mannenkoor zong uit volle borst. Het laatste optreden was door de Sint Jansfanfare die het gezelschap naar het patronaat bracht, waar het koor nog diverse liederen zong. De avond zou op een onvergetelijke wijze eindigen. Rond twee uur ’s nachts zagen enkele voorbijgangers een vonkenregen boven het dak uitstijgen. Dat leek alles behalve vuurwerk te zijn. Het dak stond al gauw in lichterlaaie. Enkele emmers water hielpen niet meer en al snel was de brandweer met twee autospuiten ter plaatse. De feestvierders probeerden nog wat van de inboedel te redden; ze wisten een van de drie biljarts in veiligheid te brengen. Toen om 5 uur de brandweer kon inrukken was er niet veel meer van het gebouw over, alleen van de voorzijde stonden nog wat restanten, de zaal en het toneel waren geheel verdwenen.

Het gebouw stond er pas een paar jaar. De oprichtingsdatum voor “Het Roomsch-Katholiek Jongenspatronaat van de Parochie van O.L. Vrouw” was 1 november 1926. De bisschop ging ermee akkoord dat het kerkbestuur borg bleef voor de benodigde lening van 15.000 gulden. De bouwvergunning werd door de gemeente verleend op 31 januari 1927. Een ingemetselde steen vermeldt: “Eerste steen gelegd door A. van Hellenberg Hubar kapelaan directeur 19-3-1927". In juni werd het gebouw ingewijd. Het doel van het patronaat was de vorming van Rooms Katholieke jongens. Zij konden lid zijn vanaf hun twaalfde jaar; op 19-jarige leeftijd eindigde dat lidmaatschap.

Naast de kerk was het patronaat een middelpunt van de wijk. Er waren veel activiteiten: er werden cursussen gegeven, de fanfare en het koor hielden er hun repetities en ook de toneelclub gaf daar haar voorstellingen. Nu kapelaan van Hellenberg Hubar met 160 patronaatsjongens letterlijk op straat stond, deed hij al op 14 februari een oproep in de Zuidwillemsvaart om financiële steun. Het gebouw was wel verzekerd, maar de inventaris was onderverzekerd. De krant stelde meteen een intekenlijst open en doneerde als eerste 100 gulden. Dat bedrag groeide snel aan. Omdat er ook niets van de bibliotheek over was gebleven vroeg de kapelaan om boeken en illustraties, en ook spellen waren welkom. Grote en kleine bedragen zorgden ervoor dat er drie dagen na de brand al 344 gulden binnen was. Binnen 8 maanden kon een nieuw gebouw worden betrokken.