Toon Geurts: "Roeien is voor de elite en kanoën voor de werkman!"

De eerste keer in Rome 1960 werd Toon met het Nederlands team (Ruud Knuppe, Cees Lagrand en Chick Weijzen) op de K-4 500 meter uitgeschakeld. Op het onderdeel K-2 1000 meter behaalde hij samen met Ruud Knuppe de zevende plaats in de finale.

In Tokyo 1964 won hij samen met Paul Hoekstra een zilveren medaille op de K-2 1000 meter. Individueel behaalde hij de zesde plaats op de K-1 1000 meter.

De laatste keer in Mexico 1986 behaalde hij samen met Paul Hoekstra de vierde plaats op de K-2 1000 meter. Ook aan de K-4 1000 meter nam Toon deel met Jan Wittenberg, Paul Bunschoten en Bram Muuse. De finale werd hier echter niet gehaald.

Al op redelijk jonge leeftijd ontdekte Toon het kanovaren. Hij bleek een natuurtalent. Brabanders hebben het hard halen ten opzichte van de lui uit de Zaanstreek, aldus Toon. Toch maakte hij snel carrière. Hij ontdekte toen ook het verschil tussen kanovaarders en roeiers. "Roeiers zijn studenten. Elite. Kanovaarders zijn werklui."

Op de achtergevel van het huis van Toon en Diny Geurts in Oerle prijken nog altijd de Olympische ringen. Toen ze nog in Veldhoven woonden (waar Toon op 29 februari 1932 geboren werd) hingen ze op de voorgevel. De eerste maal dat Toon naar de Spelen ging zijn Diny wel bijgebleven: "Ja, ik zat thuis, net een half jaar getrouwd."

Tijdens de Spelen in Rome zou volgens later verkregen informatie in de halve finale van de k-1 4.500 meter estafette Ruud Knuppe zijn vervangen door de reserve kanovaarder Jaap Beunder (geboren 21 augustus 1938 te Assendelft) in verband met oververmoeidheid van Knuppe. Dit is overigens nooit sluitend bevestigd vanwege het feit dat de drie betrokken deelnemers daarover een tegenstrijdige mening gaven. Officieel noemt het "Officiële Rapport van de OS zowel bij de serie als bij de halve finale dezelfde samenstelling van de ploeg: Knuppe, Lagrand, Geurts en Weijzen. Jaap Beunder wordt niet genoemd.

De laatste Olympische deelname in Mexico gingen Geurts en Hoekstra voor goud. De Roemenen waren daar favoriet. Daarop was de strategie bepaald. De K-2 boot zou op de hekgolf van de Roemenen worden geplaatst om zo te worden meegetrokken. Op 250 meter voor de finish zouden ze dan hun eindsprint inzetten. Echter de Roemenen die dat jaar zo ongeveer alles hadden gewonnen, knapten af en sleepten zo Geurts en Hoekstra mee in hun val.

Na driemaal Olympische deelname ging Geurts nog éénmaal mee naar de Spelen en wel als teamleider van de kanovaarders in Montreal in 1976. Die missie liep op niets uit omdat de beste Nederlandse kanovaarder verteerd werd door heimwee.

Hij was vervolgens ploegleider van de Nederlandse ploeg, totdat hij in 1984 hartproblemen kreeg. Door het jarenlange harde trainen heeft Toon een relatief groot hart en moet daardoor wel blijven sporten. Hij tennist daarom mee met de veteranen.

De Spelen hebben Toon financieel niet veel opgeleverd. Toch koestert hij zijn herinneringen. Hij geniet volop van de fanmail die hij tot op de dag van vandaag ontvangt (zelfs uit China). Zijn kleinkinderen hebben een mooi onderwerp voor hun spreekbeurten op school.

Toon werkte voor Philips in een machinefabriek in Eindhoven.