Het Philips recreatiecentrum.

Fijn om te zien dat er mensen zijn met zulke goede herinneringen aan de camping. Ik heb de reacties zojuist uitgeprint voor mijn moeder Toos Bennink (de dochter van pa en ma Bennink). Mijn moeder is op dit moment ernstig ziek en vecht met chemo en bestraling tegen slokdarmkanker. De reacties zullen haar zeker goed doen.

Orte Hermus

Geachte redactie,

Naar aanleiding van het artikel met foto over het Philips Kampeer Centrum in Someren de volgende toevoeging:
De foto is waarschijnlijk van begin jaren 50 en dan kan het bijschrift ongeveer kloppen maar tweede helft veertiger jaren was het centrum al in gebruik.

Als 8 jarige knul ging ik met ouders en broers en zusje al in 1946 daar kamperen.
Gewoon op de fiets vanuit Woensel, over Geldrop naar Heeze en dan naar Someren, dat was wel een eindje trappen.

In het Kampeer centrum kreeg je bij melding een label met een nummer van de tent die je in een grote schuur moest ophalen. Die label moest je aan de tentpaal hangen dan wisten ze je te vinden. In een andere grote schuur kon je stro halen om op te slapen. Wij hadden hoezen bij ons die moeder gemaakt had van aan elkaar gestikte lakens en dat waren de slaapzakken. Je kreeg daar het advies om er zoveel mogelijk stro in te proppen want anders was die zak snel ingezakt. Ook je kussen moest zo vol mogelijk worden gepropt..
Als het regende mocht je niet aan het tentdoek komen want anders ging het daar lekken. Vreemd dat hier en daar een druppel naar binnen kwam als het hoosde.

Zomerhuisjes waren er toen nog niet, iedereen kampeerde. Koken werd gedaan in één van de twintig keukentjes die je bij toerbeurt mocht gebruiken en ook netjes moest achter laten.
Vertier was er genoeg, spelen in de bossen of hard over de bospaden fietsen was prachtig en zwemmen in een nabij gelegen ven was het helemaal; ja, daar was zelf in 1946 al gemengd zwemmen.
Entertainment was er naar mijn idee iedere avond; gewoon buiten bij kaarslicht en carbid lantaarns was er muziek van accordeon en gitaren, sketches en Brabantse moppen waren niet aan te slepen. Er werd veel om gelachen dus moeten ze wel leuk zijn geweest, kijk als je nog maar acht bent weet je nog niet alles. Dat verschillende toehoorders ineens weg waren had je nog niet in de gaten maar bij het toneelstukje dat volgde werd de spanning opgevoerd door geluiden in het donkere bos achter ons en zelfs witte schimmen die overal vandaan kwamen. Jawel, het spookte er echt.
Kortom spannend tot en met de dag was om voor je het wist.

De volgende morgen mocht je soms mee achter op de motor van mijnheer Dekker die er met zijn vrouw kampeerde; maar nog interessanter was een tochtje over de hobbelige bospaden in de volgepropte Dickeyseat of op het achterbankje van het zeker 20 jaar oude Fordje van een reuze aardige dokter die ook campinggast was. .

Ook in 1947 zijn we er weer een week geweest, maar omdat we toen in het voorjaar een broertje erbij hadden gekregen gingen alleen de mannen.
Er was weinig veranderd in het kampeer centrum en het was er voor ons en talloze families een erg fijne zomertijd.

Door de foto was ik we weer even terug in de tijd.
Dank.

Henk de Bruijn

Als 3 jarige kwam ik samen met mijn ouders voor het eerst naar het Recreatiecentrum. Eerst een aantal jaren in een huisje en later in een tent, om pas 18 jaar later mijn vakanties ergens anders door te brengen. Het was een geweldige camping, die met veel liefde en plezier geleid werd door "pa en ma" zoals de heer en mevrouw Bennink genoemd werden. Legendarisch waren de bingo-avonden, het gecostumeerde bal, het rik-en jokerconcour en de zeskamp (huisjes tegen tenten). Het was in de tijd die ik er door bracht een echte familiecamping, waaruit vele vriendschappen, verkeringen en zelfs huwelijken zijn ontstaan. Nu nog (ben ondertussen 54) zijn dit de vakanties waar ik met heeeeeeeel veel plezier aan terug denk. Ik ben er laatst nog eens langs gereden. Het is een mooie camping, maar de sfeer van weleer is er niet meer. Zou ook niet goed zijn!

Ik weet nog dat deze kantine werd gebouwd.
Wij gingen altijd kamperen, bij Pa Ma en Toosje.
En weet nog goed dat de gaarkeuken eten kwam brengen. En dat er geroepen werd, het water kookt in keuken 3. Mijn ouders stonden een hele nacht in de rij om een tent te huren, we sliepen op de camping in de tent op stro.
Toen ik zonder ouders naar someren ging, moest ik in het huis maagdenburg slapen, de deur ging zelfs op slot. wat een tijd.
Sávonds was er gekostumeerd bal, alles werd van papier gemaakt. Of er werd gezongen, mijn vader zong altijd een lied van de 12 rovers.
Wij hebben er een geweldige tijd gehad, heb er ook nog wel foto's van.
Mijn oudste dochter heet naar de dochter van de Familie Hermse, Monique een heel lief meisje

In 1957 zijn wij, dat zijn mijn ouders mijn 4 zusjes en ik een week op vakantie geweest in Someren. In dat jaar was mijn vader 40 jaar bij Philips en dat was de reden dat wij op vakantie gingen. Wij gingen op de fiets vanaf Eindhoven naar Someren. Mijn vader had een fietskar gemaakt en mijn jongste zusjes gingen achterop. Ik weet nog goed dat we zelf stroozakken moesten vullen die dienden als matras. Dat prikte heel erg en lag niet erg comfortabel. We konden elke dag verse melk halen recht van de koe, die koe werd gemolken en de nog warme melk werd vanuit de melkemmer door een zeef zo in een pan gegoten en meegenomen naar ons huisje. 
Het was een van de weinige vakanties met ons hele gezin.

Mevrouw Luned Hermus meldt het volgende:
In tegenstelling tot het gepubliceerde in bovengenoemd artikel, dateert deze foto uit het jaar 1955 (want toen is de nieuwe kantine van het Recreatiecentrum gebouwd). Op de foto staan mijn opa (dhr. J. Bennink, beheerder van de camping tot de jaren 70), mijn oma (mw. T. Bennink-Kok) en mijn moeder (mw. T.G. Hermus-Bennink) achteraan links achter de balie. Aan de middelste tafel zit mijn vader (dhr. A.G.M. Hermus), samen met zijn moeder (mw. M. Hermus) en andere gasten.