Jan Snijders: technisch perfect atleet, scheidsrechter en hoofdbestuurder EJU

In deze klasse won hij in groep 7 door overname (kaeshiwaza) van Sydney Hoare (GBR), maar verloor door twee waarderingen (awasewaza) van Lionel Grossain (FRA) waardoor hij uitgeschakeld werd.

Jan is de tweelingbroer van de eveneens judoka Peter Snijders. Naast zijn internationale jodocarrière, zijn internationale scheidsrechterscarrière én bestuursactiviteiten in deze sport, is Jan actief als judoleraar. Van het IJF ontving Jan in 2003 in het Japanse Osaka als eerste Nederlander de zilveren speld voor zijn verdiensten voor de judosport.

In 1954 startte Jan met judoles. In 1961 behaalde hij goud in Milaan op de EK voor junioren. In 1962 werd hij Europees kampioen in Essen en in 1964 nam hij deel aan de Olympische Spelen in Tokyo, waar Anton Geesink als eerste Europeaan het goud veroverde in de zwaarste gewichtsklasse. Van 1962 tot 1972 zat Snijders bij de nationale selectie. Hij werd daarbij achtmaal Nederlands kampioen en veroverde driemaal zilver en tweemaal brons op de Europese kampioenschappen. Op wereldniveau werd hij éénmaal vierde en tweemaal vijfde. Evenals zijn tweelingbroer Peter stond Jan bekend om zijn technische perfectie.

In 1967 behaalt Snijders zijn diploma judoleraar en start een judoschool. Vanaf 1972 treedt hij op als scheidsrechter. Eerst nationaal, vanaf 1976 continentaal (EJU) en vanaf 1984 internationaal (IJF). Tijdens zijn scheidsrechterschap was hij ook lid van de District Graden Commissie en zeven jaar voorzitter van de District Scheidsrechterscommissie. Sinds 1992 is hij lid van de EJU Scheidsrechterscommissie. Op 3 december 2004 wordt hij te Boedapest benoemd door het bestuur van de EJU tot hoofd scheidsrechters.

In 1990 behaalde Snijders zijn 7e dan en in 2003 zijn 8e.

Zijn originele beroep was instrumentmaker.