August Sassen.
In het boek Den Goddelycken Troost dat Jan Beukelius, alias Verbeuken schreef in de 16e eeuw vonden wij een ex libris van August Sassen uit 1898. Dit zal het jaar zijn waarin het boek in zijn bezit is gekomen. Het was toen al een oud werkje: het werd in 1625 uitgegeven in Antwerpen.
August Sassen (1853-1913) is een zeer interessant persoon. Hij werd door de gemeente Helmond geëerd door een straat naar hem te vernoemen. Er zullen echter weinig mensen in Helmond zijn die bij de naam Sassenstraat denken aan deze kleurrijke figuur. Toch hangt op het kasteel een portret van hem in de eerste-klastrouwzaal. Ook was hij notaris en archivaris aan het gemeentearchief Helmond. In die hoedanigheid ijverde hij voor het onderzoek met behulp van de authentieke bronnen. Om dit mogelijk te maken gaf hij samen met de Brabantse rijksarchivaris het boek Oorkonden betreffende Helmond uit. Daardoor konden mensen die niet in de mogelijkheid waren om het archief te bezoeken toch gebruik maken van de oudste bronnen over Helmond. Hij was ook een verdienstelijk tekenaar en tekende niet alleen hele archiefstukken inclusief zegels na, maar legde in aquarellen het Helmond van het einde van de 19e eeuw vast.
Een voorbeeld van zijn tekenkunst ziet U in zijn ex libris dat hij zelf gemaakt heeft. Zijn initialen A.S. staan links onderaan.
Het belang dat hij hechtte aan onderzoek naar de bronnen komt niet alleen tot uiting in zijn Helmondse uitgaven, ook op provinciaal niveau was hij actief. Hij gaf twee tijdschriften uit die overigens slechts enkele jaren hebben bestaan. Het eerste is het Tijdschrift voor Noordbrabantsche Geschiedenis, Taal- en Letterkunde, dat om de veertien dagen tussen 1883 en 1886 verscheen. Tussen 1889 en 1893 liet hij het jaarlijks tijdschrift de Noordbrabantsche Volks-Almanak, jaarboekje voor Noordbrabantsche geschiedenis, taal- en letterkunde verschijnen. In het eerste jaar was Sassen zelf de uitgever, daarna werd het overgenomen door August Pellemans. Deze laatste gaf ook het weekblad Het Nieuws van de Week uit. U ziet, ondanks het provinciale karakter bleef het een Helmondse zaak.
Nadat hij zijn vader als notaris in 1895 was opgevolgd en bovendien in dat jaar gemeenteraadslid was geworden, had hij weinig tijd meer voor de historie. Wel hield hij zich vanaf die tijd veel bezig met de munt- en penningkunde. Op dat gebied publiceerde hij nog wel, maar dat was niet meer specifiek op Helmond gericht. In 1907 kwam er ook een verandering in zijn privé-leven. Hij trouwde met de rijke weduwe van de fabrikant Antoon Prinzen. Hij nam vervolgens ontslag als notaris en gemeenteraadslid en verhuisde naar Den Haag. Dat is ook de plaats waar hij in 1913 is overleden en begraven.
Bron: Regionaal Historisch Centrum Eindhoven.
