Terug naar toen: creatief in crime
De gelegenheid schept de dief is een vaak gebezigd gezegde. Wie het touwtje uit de brievenbus laat hangen moet niet raar opkijken als de tas met portemonnee, autopapieren en mobiel op een kwade dag uit het halletje is verdwenen.
Die gelegenheid kan behalve een touwtje ook een heel ander gegeven zijn, de nabijheid van de landsgrens bijvoorbeeld. De Brabantse Kempenstreek heeft een lange traditie wat betreft het smokkelen bij nacht en ontij van voedingsmiddelen. Het leven was voor de doorsnee Kempenaar geen vetpot, elk voordeeltje was er een.
Stiekem was en is de Kempische Mensch best wel een beetje trots op deze praktijken. Waarom is er anders een smokkelmuseum in Budel en worden er smokkeltours voor toeristen verzorgd?
Vooral de listigheid en bravoure waarmee de contrabande gepaard ging gaf een enorme kick. De immer loerende veldwachter moest telkens weer op het verkeerde been worden gezet. Vaak lukte dat, soms niet. De hedendaagse smokkelpraktijk is helaas gespeend van elke vorm van kwajongensachtige romantiek: mensenhandel, doodzieke puppy’s uit Oost Europa en synthetische drugs ‘made in Brabant’. Bijna dagelijks kunnen we lezen over vaten met drugsafval gedumpt in de natuur. Soms wordt een uitgebrande auto ontdekt, al dan niet met een verkoold lichaam er in. Nee, dit valt niet meer in de categorie kwajongensstreken. Maar deze dan? Een 37-jarige arbeider uit Eindhoven heeft ongeveer dertig elektrische scheerapparaten uit de Philipsfabriek gesmokkeld, verstopt in …… zijn kunstbeen! Aldus het krantenbericht uit 1948 vond de Officier van Justitie het allesbehalve grappig of creatief en eiste acht maanden gevangenisstraf; niet kicken, maar brommen!
