Eeuwig Stiphout zonder mik

De kiosk bestond uit 8 houten staanders op een gemetseld podium. In die staanders waren de boomstammen nog duidelijk te herkennen en ook de balustrade was gemaakt van houten stammetjes. Dat alles gaf het geheel een rustieke uitstraling. Wanneer deze kiosk is opgericht is niet duidelijk. 
Al in 1962 wijst raadslid Benders op de onhoudbare toestand in de Dorpsstraat. Bij regenachtig weer lijkt het er wel op een zwembad. Voor het herinrichten van de Dorpsstraat stond de kiosk blijkbaar in de weg. Hij vraagt ook nog of het niet mogelijk is de kiosk te verplaatsten naar een andere plek. Maar eigenlijk is ze te klein voor de Stiphoutse fanfare, die er dan ook weinig gebruik van maakt. Het duurt echter nog even want pas op 9 januari 1964 nemen burgemeester en wethouders het besluit ze op te ruimen en zo mogelijk iemand te vinden die dat gratis wil doen in ruil voor het sloopmateriaal. Daar zijn echter geen liefhebbers voor te vinden en daarom wordt besloten de kiosk op maandag 20 januari te laten slopen door gemeentearbeiders.
Niet alle Stiphoutenaren waren het met de sloop eens. In de nacht van zondag op maandag werden er nog snel borden aan de kiosk bevestigd met sprekende teksten.

Op het ene bord stond:

“Waarom moet ik hier vandaan? Heb ik Stiphout zovéél aangedaan? Ik ben de enigste kijkwaardigheid. Wat bent gij dorp zonder ik? Eeuwig Stiphout zonder mik”,.

Het andere bord meldde:

“Ben ik de enigste sta-in-de-weg? Voorwaar, voorwaar ik zeg U, met mij verdwijnt het dorp”. 

Ondanks het protest was de kiosk snel ter ziele. De borden verdwenen als laatste bij het sloopafval.