Wapen Zeelst

Geen wapen.

Geschiedenis van het wapen
Voor zover bekend heeft noch de schepenbank van Zeelst (1559-1560), noch die van Zeelst en Veldhoven (1560-1562), noch die van Zeelst, Veldhoven en Blaarthem (1562-1810) ooit een schependomszegel gekend. Schepenen zegelden met hun persoonlijke zegels. In 1723 gebruikte Zeelst wel een dorpszegel, hetzelfde dat Veldhoven al in 1718 als dorps- en gemeentezegel had gebruikt. Mogelijk kan hieruit worden afgeleid dat er toch een door de schepenbank gebruikt zegel was, dat ook door de drie afzonderlijke dorpen werd gebruikt, zoals elders wel gebeurde. Het zegel vertoont een wapenschild met een schildhoofd, beladen met twee rozen. Het schild is gedekt met helm, dekkleden en helmteken [een vlucht]. Gezien het randschrift, waaruit blijkt dat dit het zegel van een Peter van Bausel [wapen: “keel en in een schildhoofd van zilver beladen met twee vijfbladige rozen van keel”] was, betreft het hier het persoonlijke wapen van een vermoedelijke schout van Zeelst, dat door de gemeenschap was overgenomen. Het schrijven van de burgemeester uit 1815 is niet bewaard gebleven. Bekend is slechts dat hij schreef dat zijn "gemeente zich omtrent de zamenstelling van deszelfs wapen aan het goedvinden van den Gouverneur" zou onderwerpen. In de praktijk betekende dit dat de Hoge Raad van Adel een wapen zou verzinnen en verlenen. Waarom dat hier niet, evenals in Stiphout, en elders wel [Reusel en Strijp] gebeurde, valt niet meer te achterhalen. In 1839 werd gezegd dat ter plaatse geen wapen voorhanden was. In de 19de en begin 20ste eeuw gebruikte het gemeentebestuur een zegelstempel waarin de beeltenis van de parochieheilige Sint-Willebrord staat afgebeeld, in zijn rechterhand een kruisstaf, op zijn linkerhand een kerkgebouw.

Bronnen
Originele wapendiploma: heeft nooit bestaan.
Rapport betreffende herziening van de wapens van gemeenten en de instelling van wapens voor de dorpen in de Regio Eindhoven [Noordbrabantse Commissie voor Wapen- en Vlaggenkunde, september 1996].