De Korenbeurs
Op 7 augustus 1839 komt notaris van de Ven aan huis bij Hendrikus van Asten in Helmond om een akte op te maken. Deze wil zijn derde deel in de nagelaten onroerende goederen van zijn grootmoeder Hendrika van Asten, weduwe van Hendrik van Asten, verkopen aan zijn ooms.
Die nalatenschap blijkt te bestaan uit niet minder dan 25 percelen waarop in totaal 15 huizen staan. Van 10 huizen is bekend wanneer zijn grootmoeder die heeft gekocht. Van 5 huizen heeft hij geen stukken van aankomst kunnen vinden. Dat betrof 2 huizen tegenover elkaar in de Ameidestraat en 3 huizen aan de Markt op de hoek van de Ameidestraat. De verkoopprijs was 5.150 gulden. Uit de akte blijkt niet dat hij ziek zou zijn, toch overlijdt hij enkele dagen later op 9 augustus in de leeftijd van 25 jaar. Hij was student theologie aan het seminarie van Sint-Michielsgestel en een zoon van Jacobus van Asten en Petronel Sanders.
De kopers van de huizen waren fabrikant Antonie Raijmakers die gehuwd was met Joanna Maria van Asten, en Coenraad Nicolaas Heijmans, ontvanger der belastingen, weduwnaar van Paulina van Asten. Tien jaar later op 2 april 1849 verkopen zij dit huizenbezit weer. Het huis op de hoek van de Markt en de Ameidestraat komt in handen van winkelier Johannes Mathias Hosewitz. In 1882 krijgt winkelier Willem Goossens dat huis bij een deling; hij verkoopt het in 1910 aan de gemeente die het een jaar later laat slopen voor de verbreding van de Ameidestraat. Het tweede pand van de hoek af gezien komt aan bakker Martinus Spooren die het in 1867 verkoopt aan Karel van Weert die eveneens bakker is. In 1906 wordt het gekocht door Bakker Gerardus Petrus Rikkers, die het na een brand in 1915 gedeeltelijk laat slopen en dan aan de gemeente verkoopt. Ook dat pand was nodig om de zo smalle Ameidestraat te kunnen verbreden. Pas toen het plan van H. Leloup tot het slopen van 7 huizen en herbouw van een complex van 7 winkelwoonhuizen werd goedgekeurd, kon de straat in 1940 echt worden verbreed.
Door het afbreken van die twee panden kwam uiteindelijk het derde pand op de hoek te staan. Dat huis werd in 1849 verkocht aan brouwer en oud-burgemeester Francis Timmermans voor 8.430 gulden. Het huis heette toen al “De Korenbeurs”. Via zijn zoon Francis junior kwam het in bezit van logementhouder Jan Antonis Tielen die het pand in 1888 liet verbouwen. Zijn weduwe liet het pand rond 1904 vernieuwen in de toen moderne Art Nouveau-stijl; er kwam een nieuwe voorgevel met balkon en twee hoektorentjes. De sociëteit “Burgerlust” was hier gehuisvest, en later kreeg ook harmonie Phileutonia hier haar clublokaal. Petrus Antonius van Hoof diende in juli 1937 verbouwingsplannen in bij de gemeente; hij wilde zijn damesmodezaak daar vestigen. Hij stelde 7 opties voor; van een eenvoudige verandering van de pui in de voorgevel tot aanpassing van zowel voorgevel als zijgevel met verwijdering van de torentjes, het balkon en de schuine dakvlakken. Hij had haast met de verbouwing omdat hij de huur van het pand aan de Veestraat 7 inmiddels had opgezegd. Binnen een maand verleende de gemeente de bouwvergunning. De gevels werden verhoogd en kregen een stuclaag zodat een modern aandoend pand ontstond. Daarmee was ook de lelijke zijgevel aan de Ameidestraat verdwenen. De firma P. Jan Antonis Tielen werd in 1986 opgeheven. Het pand werd later betrokken door de firma Coenen. Eind april 2012 werd het pand gesloopt en vond er onderzoek plaats naar de mogelijk middeleeuwse kelders.
