Ik zie ze nog zo door de Frederiklaan rijden

Frans Nijsten  (1947) is geboren op de Klimoplaan 5 en woonde daar tot 1970. Het gezin bestond  uit vader Piet en moeder Dina en de zussen Mien en Marga en zoon Frans. Op Klimoplaan 3 woonden opa en oma Nijsten(vanaf de jaren dertig) en daar groeide ook neef Frans op. De opa van Frans was chef van een lampenafdeling bij Philips en de vader en ook de zussen van Frans hebben bij Philips gewerkt evenals hij zelf (bijna 40 jaar).Bij Philips had je de mogelijkheden om bij te scholen en steeds hogerop te komen.

“Als kind herinner ik mij dat er  bijna geen auto’s reden en dat je eindeloos op straat kon spelen.  We waren dan ook altijd buiten te vinden en voetbalden veel en hielden ook wielerwedstrijden. Ook  maakten we  raceautootjes van oude kinderwagens of haalden kattenkwaad uit.  Zo haalden we, toen waren we al wat ouder, bakfietsen weg bij de timmerwerkplaats in de Lindenlaan en reden er de buurt mee rond. Natuurlijk brachten we de fietsen na afloop weer terug.“  Doordat de buurt bestond uit kinderrijke gezinnen had Frans een vaste groep met vrienden met wie hij dagelijks optrok en naar de lagere school liep in de Trudostraat. Naar de middelbare school moest gefietst worden, behalve door degene die naar de Philips bedrijfsschool ging, want die stond midden in het Philipsdorp.

Later toen ze rond de zestien waren, kwamen de brommertjes. “In onze vrije tijd gingen we bijvoorbeeld naar dansles bij dansschool  Gerard Need op de Mauritsstraat. In de weekends hadden we dansavonden en maakten we daar weer nieuwe vrienden en vriendinnen.” Toen Frans in 1964 bij Philips ging werken werd zijn wereld breder door de mensen die hij daar leerde kennen. “Je komt in aanraking met mensen met een andere  voorkeur voor politiek of met een andere voorkeur voor een voetbalclub dan PSV en mensen uit andere delen van het land en uit het buitenland.” Op zijn werk werd hij gepusht om talloze cursussen te volgen. “Er was geen begrenzing. Je kon onbeperkt studeren. Waarschijnlijk is dat ook een reden dat Philips zo groot is geworden. Je werd altijd gemotiveerd om verder te gaan.”

Ook herinnert Frans zich nog goed de eerste vakanties met de fiets met zijn ouders. “Bij Sporthuis Habraken op de Strijpsestraat huurden we een tent en alle denkbare toebehoren en gingen bepakt en bezakt op pad. Van Eindhoven  naar Valkenswaard en daarna  naar Bergeijk om via de smokkelroute bij camping Het Zilvermeer in Mol uit te komen.“   Volgens Frans hadden de meeste mensen vroeger niet veel om uit te geven. “We hadden ook niet veel nodig. Als iemand een voetbal had, kon je voetballen. Ging de bal kapot dan ging je daar mee verder of moest je wachten tot iemand jarig was en een voetbal kreeg.” In de loop der jaren werd het wel wat beter. “In 1965/66 kocht mijn vader een auto. Hij was de derde of vierde in de straat. Mijn ouders hadden echter lange tijd geen tv , die kwam pas toen ik de middelbare school verliet. Verderop in de straat wel. Vaak gingen we met tien man daar naar voetbal of de Tour de France kijken.

Het was ook een tijd dat iedereen elkaar kende en goed met elkaar omging.  Bekende  figuren uit de buurt waren bijvoorbeeld Jan van de Broek, speler bij PSV en het Nederlands elftal. Fietsenmaker Sipman was het adres voor fietsen en brommers. Hij zat met zijn winkel naast schoenmaker Bos.  “Ik weet nog goed dat ik schoenen moest ophalen bij schoenmaker Bos en mijn moeder zei: ‘zeg maar dat ik vanavond om 6 uur geld kom brengen waarop Bos antwoordde ‘Nou jongen als iedereen dat zou doen dan hield ik er vandaag nog mee op.’ Een andere herinnering die altijd is bijgebleven is het bezoek van  de Thaise Koning Bhumibol en zijn vrouw Sirikit aan het Philipsdorp.  “Ik zie ze nog zo door de Frederiklaan rijden. Heel de buurt liep uit. Ook de sjah van Perzie is geweest of was het keizer Haile Selassie, dat weet ik niet meer.”  Datzelfde gold voor  het bezoek van de Reus van Rotterdam. Hij liep gewoon door de Iepenlaan naar schoenmaker Bos. En iedereen was aan het kijken.” Samenvattend, het was een fijne buurt om te wonen en op te groeien met hardwerkende, goede mensen.