Terug naar toen: Biebbeleid
Vroeger was niet alles beter, zeker niet, maar we kunnen wel vaststellen dat de samenleving er ook niet gemakkelijker op wordt ondanks de verwoede pogingen van de Belastingdienst om het jaarlijkse belastingaangiftecircus te vereenvoudigen. Om vat te krijgen op complexe zaken des levens plakken we etiketten op mensen en hun gedragingen.
Dat geeft ons houvast. Het heeft zeker voordelen. Het helpt bij het strijden voor de goede zaak, voor erkenning en herkenning. Maar met het toekennen van de eerste etiketten, namelijk man en vrouw, en het ganse pakket van aannames dat achter elk etiket verborgen zit, is ook veel ellende begonnen. Een heleboel mensen zijn heteroseksueel, maar veel mensen zijn dat niet. Vanaf 1948 is er in Eindhoven gestreden voor de erkenning van homoseksualiteit. Die strijd was zeker in de jaren veertig en vijftig niet prettig. De Zedenpolitie trad in die jaren hard op. In de jaren zeventig werd het klimaat voor de Eindhovense ‘flikkeraksiegroep Roze Driehoek’ milder.
Door hun grote actiebereidheid werden ze steeds zichtbaarder in de stad. In maart 1984 hadden leden van de Roze Driehoek de Openbare Bibliotheek op de korrel. Ze eisten dat de bieb de collectie ging screenen op discriminerende en kwetsende uitlatingen over homoseksualiteit. Bijzonder kwalijk was het ontbreken van de Verkeerde K(r)ant, het kwartaalblad van de Roze Driehoek in hun tijdschriftenbestand. De biebdirecteur aanvaarde in grote dank een literatuurlijst met enkel homovriendelijke literatuur.
